De winterdepressies op de Atlantische Oceaan wekken normaal gesproken een deining op die zich voortzet tot aan de noordkust van Asturias (Noordwest Spanje). Een groot deel van de kust van dit autonome gebied bestaat uit een kalkstenen plateau met loodrechte kliffen die tussen de 20 en de 50 meter boven de zee uitsteken. Deze kliffen zijn doorboord door talloze grotten die door spleten en gaten in verbinding staan met de oppervlakte van het plateau. Bij golven vanaf zo´n 6 meter hoogte dringt het water met groot geweld deze grotten binnen en spuit er via de gaten en kieren aan de bovenkant weer uit. Dit uitspuiten gaat gepaard met een enorm geblaas waarbij de fonteinen hoogtes tot meer dan 50 meter kunnen bereiken. Deze spleten worden bufones genoemd, omdat "bufar" het Spaanse woord is voor het loeien van een stier.
VOOR EEN DIAPRESENTATIE KLIK HIER.
LEES VERDER EN GENIET VAN DE FOTO´S.
De kliffen zijn op dit punt zo´n 30 meter hoog.
Zie hoe de golven de baai inrollen. Meestal komen er series van grote golven gevolgd door een periode met kleinere golven.
Enkele bufones in werking op het beroemde "Campo de bufones de Pría", deze strook is enkele jaren geleden gelukkig tot een natuurmonument uitgeroepen.
Deze foto is genomen gedurende een vrij hevige regenval, maar het geeft een goede impressie met welk geweld de golven tegen de rotsen beuken.
Ook de kwaliteit van deze foto is ronduit slecht, maar als je weet dat het plateau hier 30 meter boven de zee ligt: tot welke hoogte reikt de gebroken golf dan wel niet???
De om zijn spuitkracht beroemde bufón van Santiuste.
Een spuitkracht die werkelijk niet wordt overdreven.
Het "acantilado", het Spaanse woord voor rotsklif, bij Arenillas. Zie hoe het uitgestoten water terugstroomt naar zee.
De 50 meter hoge bufón van Santiuste gezien vanaf een flinke afstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten