Een tiental wilde orchideeën van het Cantabrisch Gebergte

Het Cantabrisch Gebergte bevindt zich gedeeltelijk in de Atlantische biogeografische regio en gedeeltelijk in de Mediterrane biogeografische regio. Bovendien heerst er vanwege de hoogte van de bergtoppen in een fors gedeelte ook nog een bergklimaat. Dit alles staat in meer detail beschreven in de post "Biogeografische regio´s en klimaten van het Cantabrisch Gebergte". Het resultaat is dat het planten- en dierenleven zeer uitbundig genoemd mag worden. Wat de flora betreft is vooral de groep van de wilde orchideeën bijzonder bevoordeeld. Gedurende het jaar kan op niet al te grote afstand van mijn woonplaats Cistierna, één van de uitvalsplaatsen voor de wandelingen van WiNS, zo´n 60 soorten orchideeën worden gevonden. Een aantal waarvan ik vermoed, en hoop, dat nog wel wat toe zal nemen in de komende jaren. De wilde orchideeën behoren tot mijn favorieten groep planten en ook als er geen wandelingen worden begeleid trekt uw gids er op uit om nieuwe soorten te ontdekken. In deze post worden foto´s getoond van 10 soorten wilde orchideeën die meer of minder algemeen zijn in het Cantabrisch Gebergte. De orchidee van de bovenstaande foto is de Ophrys lutea of de gele ophrys, een Mediterrane orchidee die in de Benelux niet voorkomt.

LEES VERDER EN GENIET VAN DE FOTO´S.

De Rotskust en de Bufones van Asturias

De winterdepressies op de Atlantische Oceaan wekken normaal gesproken een deining op die zich voortzet tot aan de noordkust van Asturias (Noordwest Spanje). Een groot deel van de kust van dit autonome gebied bestaat uit een kalkstenen plateau met loodrechte kliffen die tussen de 20 en de 50 meter boven de zee uitsteken. Deze kliffen zijn doorboord door talloze grotten die door spleten en gaten in verbinding staan met de oppervlakte van het plateau. Bij golven vanaf zo´n 6 meter hoogte dringt het water met groot geweld deze grotten binnen en spuit er via de gaten en kieren aan de bovenkant weer uit. Dit uitspuiten gaat gepaard met een enorm geblaas waarbij de fonteinen hoogtes tot meer dan 50 meter kunnen bereiken. Deze spleten worden bufones genoemd, omdat "bufar" het Spaanse woord is voor het loeien van een stier.

VOOR EEN DIAPRESENTATIE KLIK HIER.

LEES VERDER EN GENIET VAN DE FOTO´S.